Στο "Ζωολογικό κήπο τσέπης" δεν εκτίθενται άγρια θηρία, αλλά άνθρωποι. Πράγμα που καμιά φορά είναι το ίδιο. Ή και χειρότερο. Πρόκειται για μια συλλογή 12 διηγημάτων, το καθένα απ' τα οποία φέρει το όνομα ενός μικρόσωμου ως μικροσκοπικού έμβιου όντος, πράγμα που δικαιολογεί τον όρο "τσέπης" στον τίτλο. Μολονότι δανείζουν τ' όνομά τους στα διηγήματα, αυτά τα "θηρία τσέπης" έχουν ρόλους που -αν και, καταλυτικοί σε μερικές περιπτώσεις- δεν παύουν να είναι ρόλοι κομπάρσων, μια κι οι πρωταγωνιστές εδώ είναι άνθρωποι, άνθρωποι "τσέπης", οικείοι, σαν να λέμε "τα ανθρωπάκια της διπλανής πόρτας". Με αφορμή την παρουσία εντόμων, ψαριών, πουλιών, κλπ., εμπλέκονται σε παράξενες σχέσεις, δημιουργώντας ιστοριούλες, με διαφορετικό ύφος η καθεμιά, που αμφιταλαντεύονται συχνά ανάμεσα στο τραγικό και στο γελοίο. Κάπως έτσι δεν είναι, άλλωστε, και η ζωή μας;