Στο παρόν έργο οι κύριες εισηγήσεις ασχολούνται: Η πρώτη με την εναρμόνιση της νεοεισαχθείσας δυνατότητας πολλαπλών κατασχέσεων στη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης κινητών και ακινήτων στα χέρια του οφειλέτη με πληθώρα υφιστάμενων άλλων θεσμών στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως η αναγγελία, η υποκατάσταση κ.λπ., οι οποίοι φαίνεται να έχουν απωλέσει πλήρως την τελολογία τους. Η δεύτερη εισήγηση ασχολείται με τον θεσμό του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού και ειδικότερα με το ζήτημα, κατά πόσον οι νέες ρυθμίσεις εναρμονίζονται με βασικές όσο και με αναγκαίες αρχές οι οποίες πρέπει να διέπουν την αναγκαστική αυτή εκποίηση περιουσίας του οφειλέτη, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές. Τέλος, η τρίτη εισήγηση ασχολείται με το ζήτημα που δημιούργησε στην πράξη η, νομοθετικώς άστοχη όπως απεδείχθη, κατάργηση της αναστολής εκτέλεσης και το οποίο κατ’ αποτέλεσμα αφήνει παντελώς απροστάτευτο τον οφειλέτη στην προωθούμενη αναγκαστική εκτέλεση. Η νομολογία επέλεξε εδώ εκούσια λύσεις κατ’ οικονομία που κατά βάση είναι δογματικώς άστοχες, όπως είναι η ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 731 επ. του Κώδικα, οι οποίες μάλιστα λύσεις μολονότι υπαγορεύτηκαν από τον ίδιο τον Άρειο Πάγο φαίνεται ότι δεν υιοθετούνται ούτε καν ομοιογενώς στην καθημερινή πράξη των δικαστηρίων των ασφαλιστικών μέτρων, με αποτέλεσμα τη σοβαρή ανασφάλεια του δικαίου αλλά και τον πολλαπλασιασμό των δικών, και έτσι την περαιτέρω επιβάρυνση της δικαιοσύνης. Ο τόμος περιλαμβάνει επιπλέον ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις, δευτερολογίες και πορίσματα.