Ένα γκράφικ νόβελ για τα βασανιστήρια στις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Από τα καρέ περνούν διάσημοι ζωγράφοι και συγγραφείς της εποχής, Τουπαμάρος και περονιστές, Χιλιανοί κομμουνιστές και επαναστατικές νεολαίες του Μεξικού, εφήμερη τέχνη και πλαστοί πίνακες, η Λατινική Αμερική και το Παρίσι, πινέλα και καλάσνικοφ. Κυρίως όμως περνούν κι αφήνουν το αποτύπωμά τους, βασανισθέντες και βασανιστές. Στις 290 σελίδες ξετυλίγονται η ελπίδα, η τόλμη, η ήττα, η φυγή, η εξορία, η απελπισία όσων συμμετείχαν στα κινήματα μα κυρίως περιγράφεται, τελείως κυνικά, η φρίκη των βασανιστηρίων.Ο Ανχελ Δε Λα Κάγε (Angel de la Calle) δημιουργεί κόμικ από το 1979. Σύντομες ιστορίες του έχουν δημοσιευτεί σε αρκετά έντυπα, όπως Zona 84, El Vibora, Comic Internacional, Heavy Metal. είναι διευθυντής του ΙΣΠΑΝΙΚΟΥ λογοτεχνικού φεστιβαλ Semana Negra. Το 2003 δημοσιεύτηκε το «Tina Modotti, Από την τέχνη στην επανάσταση», ένα γκράφικ νόβελ που κέρδισε πολλά βραβεία και μεταφράστηκε σε έξι γλώσσες μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΚΨΜ.Ο Άνχελ ξέρει ότι τελικά, ένα γκράφικ νόβελ είναι ουσιαστικά μυθιστόρημα, και ένα μυθιστόρημα (η μητέρα όλων των λογοτεχνικών μαχών) είναι μια περιπέτεια που συνδέει χίλιες ιστορίες και μία εποχή, όπου ένας από τα πρόσωπα του έργου θα πει: «Εμείς θέλαμε να γίνουμε η χώρα αλλά γίναμε απλώς το τοπίο».Μην ξεγελαστείτε από το σημείωμα ετούτο, (αφού σας είπα ήδη ότι μπορείτε να το παραλείψετε). Ο Άνχελ οργανώνει το χάος: συνέχειες, επιστροφές στο παρελθόν, αφηγήσεις σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο, επιστολές, γεγονότα που πηγαινοέρχονται μέσα στο χρόνο, δευτερεύουσες αστυνομικές πλοκές (όπως η ύπαρξη ενός πλαστογράφου τέχνης); και παρεμβάλλει αληθινά πρόσωπα, όπως ο Χουάν Γκοϊτισόλο, ο Ζαν Πολ Σαρτρ, οι καταστασιακοί, οι Γάλλοι σκηνοθέτες του νέου κύματος στον κινηματογράφο, μαζί με τα φανταστικά του πρόσωπα, που μερικές φορές δείχνουν πιο αληθινά από τα προηγούμενα. Και, την ώρα της αφήγησης, επιτρέπει τα πάντα στον εαυτό του: ονειρισμό, παράπλευρες δια