Η εμφάνιση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, που κορυφώθηκε βιαίως τα προηγούμενα χρόνια, με εφαλτήριο ιδιαίτερα την 11η Σεπτεμβρίου και την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων, πυροδότησε εν νέου τη διαπάλη Ανατολής και Δύσης, ισλαμικού και χριστιανικού κόσμου. Έτσι, επανήλθε στο προσκήνιο η υπεραπλουστευμένη διάκριση του κόσμου σε καλό και κακό, ιερό και βέβηλο, καθαρό και ακάθαρτο, διάκριση η οποία, εν τοις πράγμασι δεν «ερμηνεύει» και, κυρίως, δεν θεραπεύει την πολυσύνθετη πραγματικότητα της πολυπολιτισμικής παγκόσμιας κοινότητας, στην οποία ζούμε. Στο παρόν πόνημα εξετάζεται η συνάντηση του Χριστιανισμού με το Ισλάμ, ο διάλογος των δύο θρησκειών, καθώς επίσης και η συγκριτική τους θεώρηση. Παράλληλα, ανιχνεύονται οι επιδράσεις του ιουδαϊσμού, αλλά και μιας μερίδας χριστιανών των οποίων τα ίχνη χάνονται μετά την πρώτη χιλιετία, στον Μωάμεθ και στο Κοράνιο. Κύριο άξονα της μελέτης αποτελεί η σύγκριση μεταξύ της Αγίας Γραφής και του Κορανίου, αλλά και μεταξύ άλλων θεμελιακών πηγών των δύο θρησκευτικών παραδόσεων, πάνω σε μια ποικιλία θεμάτων πίστεως και ήθους. Έτσι, ο αναγνώστης, με λιτό αλλά επιστημονικό τρόπο, μυείται στη γένεση και την πολυμορφία του αρχέγονου χριστιανισμού, όπως και στην εξέλιξη της διαμόρφωσης του Ισλάμ, το οποίο διαδόθηκε ραγδαία στη λεκάνη της Μεσογείου. Στη μελέτη αυτή αναδεικνύεται η σημασία του χριστιανισμού για την θρησκεία του Ισλάμ, ως προς την κατανόηση τόσο της προέλευσης όσο και της φύσης του. Τούτη την αλληλοδιείσδυση και διαλεκτική σχέση μεταξύ των δύο θρησκειών επιδιώκει να φωτίσει η παρούσα μελέτη, με προϋπόθεση τον γόνιμο διάλογο και την αμφίδρομη κατανόηση δύο κόσμων που καλούνται, στη μετα-covid εποχή, να αντιμετωπίσουν νέες προ(σ)κλήσεις.