Όλα αρχίζουν με μια άρνηση. Ένα τοπίο που μας δίνει στα νεύρα. Ένα όνειρο ίσως, με κάρες αγίων νευρασθενικού αιώνα, με μια σφαίρα σφηνωμένη στο βρεγματικό οστό. Ακολουθεί η ιστορική δικαίωση. Η άνοιξη. Το σφίξιμο στο στήθος. Το πάθος για το ποτό. Το σκονισμένο κίτρινο της Γεντιανής. Ο λευκός Νάρκισσος των ποιητών. Η ισοπεδωτική επέλαση της φύσης. "Χωματουργικά": Είκοσι πέντε ποιήματα του Δημήτρη Πέτρου, τρία χρόνια μετά την "Α’ Παθολογική", την ποιητική συλλογή με την οποία συστήθηκε στο κοινό. "Χωματουργικά": Μια ξενάγηση. Μια περιπλάνηση στην υγρή μακεδονική γη. Διαμέσου ποταμών και άλλων υδάτων, στις ακτογραμμές του Βόρειου Αιγαίου. Όχι με το ανάλαφρο βάδισμα μια περιήγησης αλλά με το διστακτικό βήμα της δυστοπίας. Σ’ έναν επίμονο εναγκαλισμό με τη φύση. Διότι το τοπίο δεν παρηγορεί. Δεν ενίσταται. Το τοπίο ξέρει μόνο να κυριεύει.