Οι μελέτες που απαρτίζουν τον τόμο επιχειρούν να φωτίσουν τις σχέσεις ανάμεσα στους χάρτες των τόπων της Ελλάδας και τις ιστορίες τους. Μέσα από πολλαπλές προσεγγίσεις και ολοένα και μεγαλύτερους ομόκεντρους κύκλους, αναδεικνύονται οι επαναλαμβανόμενοι κοινοί τόποι της ποιητικής και της πολιτικής των χαρτογραφικών αναπαραστάσεων της Ελλάδας κατά τους αιώνες της Αναγέννησης και των Φώτων, καθώς και οι μορφωτικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί όροι της πρόσληψης του ελληνικού χώρου. Οι χαρτογραφικές αναπαραστάσεις του παρελθόντος, [...] είναι προτάσεις τις οποίες η ιστορία έχει πλέον ξεπεράσει, όπως τους ιερούς χάρτες, τα νησολόγια, τους υβριδικούς αρχαιογνωστικούς χάρτες που προβάλλουν την αρχαιότητα στη σύγχρονη κατάσταση των τόπων. Η μελέτη τους σήμερα επιτρέπει να συμπληρώσουμε πολλά κενά από την ιστορική εικόνα της Ελλάδας. Κυρίως όμως επιτρέπει να κατανοήσουμε την ιστορικότητα εννοιών, ορισμών και αναπαραστάσεων που παραμένουν στο ιστορικό υπόβαθρο της δικής μας πρόσληψης του ελληνικού χώρου και, σε μεγάλο βαθμό, την καθορίζουν ακόμα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)