Ο όρος "μεταφυσική τέχνη" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1913 από τον Guillaume Appolinaire, για να χαρακτηρίσει το περιεχόμενο της σειράς των πινάκων που ο Giorgio De Chirico ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι (1911-15). Στην περίοδο αυτή ο De Chirico ανέπτυξε τα περισσότερα στοιχεία που αποτέλεσαν την προσωπική του μεταφυσική εικονογραφία: τις πλατείες με τα αγάλματα, τις μυστηριώδεις αρχιτεκτονικές συνθέσεις με τις καμάρες και τις στοές, τους πύργους, και στο επίπεδο της τεχνικής τη βαθιά και εξαρθρωμένη προοπτική και τη συστηματική αντιπαράθεση αινιγματικών αντικειμένων νεκρής φύσης. Ακόμα και τα ιδιαίτερα στοιχεία της επόμενης περιόδου του (1915-18) στη Ferrara της Ιταλίας, όπως οι φιγούρες των ανδρείκελων (mannequins) και οι μαυροπίνακες με τα γεωμετρικά διαγράμματα, εμφανίζονται ήδη σε ορισμένους πίνακες της παρισινής περιόδου, για παράδειγμα στο «Ατέλειωτο Ταξίδι» του 1914. Με την είσοδο της Ιταλίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο τον Μάιο του 1915, ο De Chirico κατατάχτηκε στον ιταλικό στρατό και τοποθετήθηκε στη Ferrara σαν γραφέας στην εκεί στρατιωτική διοίκηση. Η θέση αυτή του παρείχε αρκετή άνεση και ελευθερία χρόνου για να εξακολουθήσει τη ζωγραφική του δραστηριότητα με τον ίδιο εντατικό ρυθμό όπως και στο Παρίσι. Στη Ferrara ο De Chirico συνέχισε να ζωγραφίζει μεταφυσικά μοτίβα αλλά με μια βαθμιαία μετατόπιση του σκηνικού από εξωτερικούς σε εσωτερικούς χώρους. Η μεταφυσική σχολή (Scuola Metafisica), με την αυστηρή έννοια του όρου, γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1917, όταν ο Carlo Carra, που υπηρετούσε κι αυτός τη στρατιωτική του θητεία, μετατέθηκε στη Ferrara, συνάντησε τον De Chirico και συνεργάστηκε στενά μαζί του για έναν περίπου χρόνο. [...] (Από την έκδοση)