Στις αγέλαστες µέρες εσύ να γελάς. Εσύ να γελάς να ξεθωριάζεις το µαύρο µου. Εσύ να γελάς να γυρίζει η γη µου γαλήνια. Εσύ να γελάς να βρίσκει το νόηµά της η ζήση µου. Εσύ να γελάς πριν ξεψυχήσει η ελπίδα µου… Στους απαρηγόρητους κόσµους. Στους βασανισµένους καιρούς. Στους δυστυχισµένους ανθρώπους. Και σε όλους αυτούς, εσύ να γελάς… Μ' ακούς; Να µου γελάς.