Πρόσκληση για όμορφο ταξίδι στη δισκογραφία. Από την γέννησή της, την παρθενική ηχογράφηση ανθρώπινης φωνής (όχι από τον Έντισον, αλλά από τον Μαρτενβίλ), μέχρι τον αδόκητο θάνατό της. Στους σκονισμένους δίσκους του γραμμοφώνου, κατόπιν του βινυλίου, περισσεύουν του κόσμου η πληθωρική θλίψη, η γκαστρωμένη οργή και η σποραδική χαρά. Τις ανοιχτές, ή με τόσο κόπο επουλωμένες πληγές, λες, ξύνει ηδονικά η βελόνα το φωνόγραφου και των απογόνων του, για να γεμίζει η ατμόσφαιρα εγερτήριο πόνο και ιαματική χαρά. Να γίνονται αφετηρία πνευματικών και κοινωνικών αγώνων, αισθητικής απόλαυσης. Ό, τι λείπει σήμερα! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "Ένας άσπρος σκύλος που κοιτάζει με περιέργεια το χωνί ενός γραμμοφώνου... Ο Νίπερ, ένα φοξ τεριέ, εντυπωσιασμένος από ένα κυλινδρικό γραμμόφωνο στο σπίτι του ζωγράφου Φράνσις Μπάροντ, το παρατηρούσε επί ώρες θέλοντας να καταλάβει πώς μπορεί να βγάζει ανθρώπινη φωνή. Η εικόνα αποτυπώθηκε στη μνήμη του ζωγράφου και όταν ο Νίπερ πέθανε τη μετέφερε στον μουσαμά με τίτλο "His master's voice" ("Η φωνή του κυρίου του"). Επί δύο χρόνια κανένας δεν ήθελε να αγοράσει τον πίνακα. Τελικά το έπραξε n δισκογραφική εταιρεία Gramophone δίνοντας στον ζωγράφο 50 λίρες και άλλες τόσες για τη χρήση των δικαιωμάτων του έργου. Αυτή είναι με δυο λόγια n ιστορία του trade mark "His Master's Voice", από τα πλέον ιστορικά του 20ού αιώνα, που έδωσε τον τίτλο και στο πρόσφατο βιβλίο του Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη. Θέμα του n ιστορία της διεθνούς και της ελληνικής δισκογραφίας, καθώς και n αναζήτηση των αιτίων της κατάρρευσης της - από την έλευση του Internet ως τα λάθη των υπευθύνων των δισκογραφικών εταιρειών. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το κομμάτι που αφιερώνει ο συγγραφέας-μελετητής στο ελληνικό σκέλος, δίνοντας μεγάλο βάρος στο εργοστάσιο της Columbia στη Ριζούπολη - το οποίο σήμερα είναι ερείπιο. Περιλαμβάνονται σπάνια στοιχεία, φωτογραφίες-ντοκουμέντα και αφηγήσεις πρωτεργατών, ενώ n έκδοση ολοκληρώνεται με ένα χρονολόγιο της διεθνούς και της ελλ