Kλεισμένος σε μια πνιγηρή ιδιωτικότητα, μακριά από τη συνάφεια και τη σάρκινη αίσθηση του παρόντος, ο συγγραφέας μαθαίνει αυτό που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Την πλέρια ελευθερία που σου παρέχει η απουσία του ρέοντος χρόνου. Η δύναμη που μεταγγίζει τη θέληση σε λέξεις. Η φετινή χρονιά, λόγω της πανδημίας, ήταν δύσκολη. Για πρώτη φορά χρειάστηκε να κάνουμε όλα τα μαθήματα εξ αποστάσεως. Να μάθουμε να λειτουργούμε με την αποδοχή της αναγκαίας απόστασης. Μια μορφή προστασίας από την παρουσία των άλλων που σε άλλες εποχές θα προσιδίαζε σε μοναχικούς λύκους και λοιπούς μισάνθρωπους, ενώ στις μέρες μας είναι μια αναγκαιότητα στη μάχη της προφύλαξης. Ακόμη κι έτσι, όμως, αποδείχθηκε πως η λογοτεχνία έχει την ικανότητα να διαπερνάει τοίχους, να σπάει τα δεσμά των απαγορεύσεων, να μη φοβάται να βυθιστεί στην ανθρώπινη ουσία ανεξάρτητα από τις συνθήκες που βιώνει ο δημιουργός. Τα 23 διηγήματα που βρίσκονται σ’ αυτόν τον τόμο είναι αποτέλεσμα μιας εξάμηνης προσπάθειας, κάτω από περίεργες συνθήκες, η οποία κατέληξε ευδόκιμα. Εντέλει, δεν μας φόβισε ούτε ο κορωνοϊός.