Το μπλουζ των απόκληρων Ο θάνατος ρέει σαν χείμαρρος πάνω τους Διωγμένοι, καταφρονεμένοι, ανέστιοι ξεκολλημένοι από το χρώμα της ζωής χαμένοι μες στην άγρια νύχτα της ψυχής τους σέρνουν τα κοκαλωμένα τους βήματα στους δρόμους των πόλεων προς το πουθενά Μια σακατεμένη ελπίδα τρεμοπαίζει στα θολά τους μάτια καθώς τείνουν ένα τρεμουλιασμένο χέρι, για λίγες δεκάρες Συντροφιά τους, το τραγούδι-αναφιλητό Τραγούδι-ξόρκι σ’ ό,τι εμποδίζει την ανταρσία το κοφτερό λεπίδι της μοναξιάς Τραγούδι-ξόρκι στο θυμό τους, των ηττημένων ξεριζωμένων τούτου του κόσμου ανθρώπων.