Έαρ, Έρως, Μύθος, Θέρος! Τα υφάδια της φαντασίας και της μαγείας που μας ταξιδεύουν μέσα από τις σελίδες του Υφαντού των Μύθων. Με οδηγό το άστρο της Πύρινης Μούσας. Μύθοι αλλιώτικα ειπωμένοι, μας ανοίγουν νέους ορίζοντες, άλλοτε φωτεινούς, αστείους και ανάλαφρους. Κι άλλοτε σκοτεινούς σαν τα μαύρα βάθη της θάλασσας, εκεί που κοιμούνται νεκροί θεοί, ξεχασμένοι από όλους, μέχρι να μας θυμηθούν, μέχρι να τους καλέσουμε, μέχρι να τολμήσουμε να προφέρουμε το όνομά τους. Οντότητες τρομερές και καλόγνωμες, οντότητες αδιάφορες για τα ανθρώπινα ή φοβερές τιμωροί. Γιατί, όπως είπε κι ο Σέξπιρ, δια στόματος Άμλετ… “Υπάρχουν περισσότερα στον Ουρανό και στη Γη, Οράτιε, από όσα μπορεί να ονειρευτεί η φιλοσοφία σου.” Είμαστε, άραγε, σκόνη και σκιά; Ή φτιαγμένοι από όνειρα και μνήμες των άστρων;