Θα πρέπει να ήμουνα στο γυμνάσιο (εξατάξιο). Δε θυμάμαι που το διάβασα, είναι όμως από τα πράγματα που παίξανε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησής μου, μια επιλογή η οποία καθόρισε τη σπουδή στην τέχνη μου. Είχα διαβάσει ότι ο Μπέρναρντ Σο σε μια συνέντευξή του είχε πει: "Εγώ είμαι μεγάλος καλλιτέχνης, όμως δεύτερης κατηγορίας". Κάπως έτσι το κατάλαβα. Με απασχόλησε το τι εννοούσε, με βασάνισε πολύ, πολλά χρόνια. Και αποφάσισα ότι εγώ θα γίνω πρώτης κατηγορίας, χωρίς να με νοιάζει αν θα μείνω μικρός καλλιτέχνης. Όλες τις επιλογές μας τις πληρώνουμε με τη ζωή μας. Και το αστείο είναι ότι ποτέ δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα της επιλογής μας, εκτός κι αν είμαστε βλάκες. (Χ. Μ.). Λειτουργώντας σαν αρχειοθέτης εικόνων, σκέψεων και βιωμάτων, ο Χρόνης Μπότσογλου ταξινομεί και ανακεφαλαιώνει τα πεπραγμένα του εντός και εκτός του τελάρου. "Το χρώμα της σπουδής" είναι το το βλέμμα της εξομολόγησης πάνω στον στοχασμό και της ζωγραφικής πάνω στη λογοτεχνία.