Η ηρωίδα, η Ξένη, αντιλαμβάνεται ξαφνικά πως βρίσκεται πιασμένη σ' ένα δίχτυ: στον απέραντο ιστό μέσα στον οποίο είμαστε όλοι παγιδευμένοι. Και ανακαλύπτει πως, εφόσον αυτός ο ιστός είναι διάτρητος, εκείνη μπορεί να μπαινοβγαίνει σε μαύρες τρύπες χρόνου, σε "λήμματα" της ζωής της και της ζωής άλλων, πραγματικών ή μυθιστορηματικών προσώπων, και να οδηγείται από τον έναν κόμβο στον άλλο. Σ' αυτό το μυθιστόρημα "φανταστικού ρεαλισμού" κινητά τοπία, αναίτια γεγονότα, ανεξήγητες καταστάσεις, πεζοί βίοι (πολλές φορές και με τις δεύτερες εκδοχές τους), εντοπίζονται σε διαπλεκόμενες διαδρομές - που ακολουθούν ίσως τα ίχνη κάποιου ασύλληπτου συμπαντικού σχεδίου.