"Τα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, ουσιαστικά αυτόνομες ενότητες, γράφτηκαν σε ξέχωρους χρόνους, σε περιστάσεις διαφορετικές, χωρίς καμιά εννοιολογική σχέση μεταξύ τους. Αναφέρονται σε γεγονότα που δεν συνδέονται, σε εποχές που δεν ταυτίζονται, σε άτομα που δεν σχετίζονται, σε τόπους που δεν επικοινωνούν. Έχουν τη συντομία της αυτονομίας, τη διάρκεια της πραγματικότητας, τη διαφάνεια της προσωπικότητας, της ακεραιότητας τη διαχρονικότητα. Παρόλο που οριοθετούνται από δυο σταθερούς χρονικούς προσδιορισμούς, ΧΘΕΣ ... ΣΗΜΕΡΑ δεν κατατάσσονται, αλλά ελίσσονται και διολισθαίνουν από τον ένα στον άλλο, χωρίς απόλυτη εξάρτηση, δίχως τη δυνατότητα πλήρους καταστιχοθέτησης. Το γεγονός το χθεσινό γίνεται σημερινό συμβάν και τα ενεργούμενα στο παρόν, συνειρμικά παραπέμπουν σε αναμνήσεις του παρελθόντος! Γιατί διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο χρόνο και το γεγονός ως παραγωγό του ουδέποτε καθαρογράφτηκε αλλά απεναντίας, συνεχώς και αενάως η γραμμή αυτή μετατοπίζεται. Ο σήμερα δράστης γίνεται χθεσινός απολογητής, πριν προλάβουμε να τον μελετήσουμε, να τον κατατάξουμε ή να τον ανακρίνουμε. Και ο χθεσινός ήρωας μεταμορφώνεται σε γείτονα μας και οι πράξεις του πρώτου, έργα του δεύτερου, από την ομίχλη της ιστορίας ξαναπροβάλλονται στο κατάφωτο κοινωνικό προσκήνιο. Το μόνο σίγουρο προσδιοριστικό στο χρόνο είναι το αύριο, όταν δεν συνδέεται με άτομα, γεγονότα και καταστάσεις αλλά μόνο με προσδοκίες. Για τούτο και συνεχώς άπιαστο και απλησίαστο, αποτελεί το όριο της ελπίδας και το ορόσημο της αντοχής σε ώρες αγχωτικές, που και αυτό όμως, αδιαμόρφωτο σαν εκτόπλασμα, για να μπει μέσα στην εστία της ιστορικής έρευνας πρέπει να κινηθεί ανάδρομα, ώστε περνώντας επιτροχάδην το σήμερα, να μεταβληθεί σε χθες!!! Να γίνει παρελθόν, ιστορία, μύθος, δράμα, έργο, δράση, παράδοση. Στη συλλογή του πλούσιου αυτού υλικού δεν τηρήθηκε κανένας κανόνας. Δεν υπήρξε καμία σχεδίαση, δεν αποτολμήθηκε προγραμματισμός. Μπήκαν στο στόχαστρο της έρευνας, απροσδόκητα, απρόσκλητα, συμπτωματικά, τυχαία. Λαθραία θα