Έπειτα περπάτησαν µαζί ως το παράθυρο κι άνοιξαν τα παραθυρόφυλλα, και το τυφλό σπίτι δεν ήταν πια τυφλό. Και τα χελιδόνια σταµάτησαν πια να στροβιλίζονται στον ουρανό και στάθηκαν κι έχτισαν τις φωλιές τους στη στέγη του σπιτιού. Το παραµύθι αυτό γεφυρώνει το χρόνο, ξυπνάει ξεχασµένες αναµνήσεις και µας οδηγεί σε καινούργια µονοπάτια κάπου ανάµεσα στην πραγµατικότητα και το όνειρο. Το κορίτσι, το αγόρι, το σπίτι, το ταξίδι,τα πουλιά, η θάλασσα, η µουσική... Είναι όλα εκεί.