Επί είκοσι χρόνια ο Παντελής Καλιότσος -παράλληλα με τα άλλα του βιβλία- έγραφε το "Ημέρες οργής". Μέσα κει -και όχι μόνο σαν ημερολόγιο- περνούσε την πείρα του, την αγωνία του και τα ανθρώπινα πάθη του. Το έργο αυτό θα παραμείνει χειρόγραφο, γιατί αυτή η μακρόχρονη δουλειά μεταπλάστηκε και μορφοποιήθηκε στο "Συμπόσιο". Το "Συμπόσιο" τοποθετείται στο χειμώνα του '84, όταν συγκεντρώνεται μια ομάδα παλιών συμμαθητών και φίλων για να φάνε και να συζητήσουν προβλήματα και θέματα που άφησαν μισοειπωμένα από τα παιδικά τους χρόνια. Tο "συμπόσιο" αυτό παίρνει έτσι από τη μια μεριά τον πλατωνικό του χαρακτήρα και από την άλλη αποκαλύπτει όσα ανεξίτηλα σημάδια άφησαν πάνω στους συνδαιτυμόνες τα κρίσιμα χρόνια της Kατοχής και του Εμφυλίου. Ο συγγραφέας με δυσκολία αναγνωρίζει στα πρόσωπα των σημερινών του συνομιλητών τα παιδιά με τα οποία ανδρώθηκε, αυτούς που κάτω από το άγχος του φόβου και της πείνας αγωνίστηκαν με πάθος για την ελευθερία, που ηττήθηκαν και διαψεύστηκαν. Μετά από σαράντα χρόνια, οι έννοιες έχουν πάρει άλλη σημασία, όλα αντιμετωπίζονται με μια σχετικότητα. Το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες, όσοι και οι βασικοί συμμετέχοντες στο "συμπόσιο". Ο ίδιος ο συγγραφέας πιστεύει ότι το "Συμπόσιο" είναι το αντιπροσωπευτικότερο βιβλίο του, αφού αυτοδικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί "έργο ζωής".