Μια παράξενη φιγούρα που κοιτάει ένα σχοινί, σ’ ένα δωμάτιο έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Μια ονειρική διάσταση, ένα ατέρμονο παιχνίδι του Κενού και της Νύχτας. Παρατηρητής και παρατηρούμενο ταυτίζονται. Ο θεός κυνηγάει τον κόσμο. Η ματαιότητα είναι ένα φίδι που τρώει την ουρά του. Οι Τέχνες είναι οι αισθήσεις του θεού. Όλα είναι θραύσματα μιας ανέγγιχτης εικόνας. Η λογική καταρρέει. Θριαμβεύει η καρδιά. "Υπάρχουμε στ’ αλήθεια;" Η απάντηση είναι η ερώτηση. Σε αυτή την υπαρξιακή, σκοτεινή, απόκοσμη νουβέλα, o Kafka συναντάει τον Schrodinger. Ο Ευάγγελος Ρ. Ρουσσάκης μάς οδηγεί σ’ ένα μονοπάτι πέρα από τις παρυφές της συνείδησης· κι από εκεί, μπορεί κανείς ν’ αγναντέψει, κατειλημμένος απ’ την αίσθηση της γνήσιας προαιώνιας λαχτάρας, το πιο αδυσώπητο μυστήριο - τον σύγχρονο μετέωρο άνθρωπο.