Το "Σπίτι της Άλισον" ανέβηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 1930 και την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Η Γκλάσπελ εμπνεύστηκε από την αινιγματική ζωή της σπουδαίας Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλι Ντίκινσον και θέλησε να γράψει ένα έργο για εκείνην. Όμως η οικογένεια της Ντίκινσον της απαγόρευσε να αναφέρει το όνομά τους και να χρησιμοποιήσει τα ποιήματα της Έμιλι. Έτσι η Γκλάσπελ απάντησε με το θεατρικό αυτό δημιουργώντας την οικογένεια των Στάνχοουπ και χρησιμοποιώντας ποίηση του Ραλφ Γουόλντο Έμερσον, του αγαπημένου ποιητή της Ντίκινσον. Βρισκόμαστε στην τελευταία ημέρα του 19ου αιώνα και δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο της σπουδαίας ποιήτριας Άλισον Στάνχοουπ στο σπίτι της, στην Αϊόβα των Η.Π.Α., το οποίο η οικογένεια ετοιμάζεται να πουλήσει. Αν και πολύ λίγα ποιήματα της Άλισον είχαν κυκλοφορήσει όσο ζούσε, ο κόσμος τα αγκάλιασε και τα αγάπησε πολύ. Το έργο Το "Σπίτι της Άλισον" επικεντρώνεται στην ποιήτρια και στην οικογένειά της αλλά πρωτίστως θέτει το ηθικό ερώτημα: Σε ποιον ανήκει το σπουδαίο -πλην όμως ιδιωτικό και προσωπικό- έργο της Άλισον Στάνχοουπ ή της Έμιλι Ντίκινσον τελικά;