«Έτσι είναι η ζωή, Ευµορφία µου, θάλασσα κι εµείς µέσα σε ένα από τα καράβια του κόσµου ταξιδεύουµε. Συναντάµε φουρτούνες και ταρακουνιόµαστε, και στις µπουνάτσες εφησυχάζουµε. Προχωρεί το καράβι και συναντάµε τόπους, νησάκια, αλλάζουµε συνεχώς παραστάσεις, θεατρικά της φύσης σκηνικά κάποιου ανώτερου δηµιουργού. Βρισκόµαστε µε ανθρώπους µε περισσότερες ή λιγότερες χαρές και λύπες από τις δικές µας, µε φόβους και αγωνίες συνταξιδεύουµε να φθάσουµε κάπου στο άγνωστο. Αυτή είναι η ζωή, γεννιέσαι µωρό και µεγαλώνεις, χαίρεσαι, διασκεδάζεις, ερωτεύεσαι, ευτυχείς, υποφέρεις, πονάς, θλίβεσαι, δυστυχείς και ξέρεις πως θα πεθάνεις. Όµως η ζωή συνεχίζεται, Ευµορφία, όπως ο θάνατος δεν απουσιάζει».