Ὁ H.T. Engelhardt, Jr. (1941-2018) μέσα ἀπὸ τὸν φιλοσoφικὸ στοχασμὸ καὶ τὴν ἀνάλυση ἀποδόμησε τόσο τὴν κοσμική, ὅσο καὶ τὴ δυτικὴ χριστιανικὴ βιοηθικὴ καὶ ἐντόπισε τὴν Ἀλήθεια, τὴν ὁποία ἀναζητοῦσε γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἐγκοσμιότητας στὴν παραδοσικὴ χριστιανοσύνη, ἡ ὁποία «ζεῖ» σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προσδίδει στὰ ἔργα του ὁμολογιακὸ χαρακτῆρα, κάτι ποὺ δὲν πρέπει νὰ θεωρηθεῖ καθόλου παράδοξο, καθὼς μετὰ τὴ μεταστροφή του ἀπὸ Ρωμαιοκαθολικὸ σὲ Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ ἔκρινε ὅτι εἶχε καθῆκον ὡς ἐπιστήμονας νὰ ἐξετάσει ὅλα ὅσα εἶχε πραγματοποιήσει μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἀπὸ μηδενικὴ βάση. Ἐφορμῶντας ἀπὸ τὴ θαρραλέα προσπάθεια τοῦ Τεξανοῦ βιοηθικολόγου διαπιστώθηκε ὅτι καὶ ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει ἐπίσημη ἑνιαία τοποθέτηση στὴν ἀντιμετώπιση τῶν βιοπροβλημάτων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο προέβη στὴ σύσταση τῆς Διορθοδόξου Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται νὰ προβεῖ σὲ συγκεκριμένες προτάσεις πρὸς τὴν ἑπόμενη [ἀναμενόμενη] Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, οἱ ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ ἀποτελοῦν τὴν μοναδικὴ ἔκφραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν βιοηθικῶν ζητημάτων, ὥστε νὰ διαμορφωθεῖ μία ἀμιγῶς Ὀρθόδοξη Βιοηθική. Τὰ βιοηθικὰ ζητήματα, ἐπίσης, δύνανται νὰ φέρουν τὶς χριστιανικὲς Ἐκκλησίες πιὸ κοντά, γι’ αὐτὸ ὁ εἰλικρινὴς διάλογος ἀνάμεσά τους εἶναι βέβαιο πὼς θὰ ἐξέπληττε εὐχάριστα. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπιβάλλεται νὰ προχωρήσει στὴ σύσταση Διαχριστιανικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς. Μὲ δεδομένο, ἀκόμη, ὅτι ἡ Ἠθικὴ καὶ Βιοηθικὴ βρίσκονται στὴν «μετὰ Θεὸν» ἐποχή τους ἡ σύσταση μίας Διαθρησκειακῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς θὰ ἦταν πολλὰ ὑποσχόμενη.