Η ζωή, ο έρωτας, η φθορά, οι απουσίες, οι διαψεύσεις και οι προσδοκίες συμπλέκονται αρμονικά σε μια υπαρξιακή και στοχαστική ποιητική γραφή που χαρακτηρίζεται από έντονη βιωματικότητα καταστάσεων της πραγματικότητας με ύφος ενίοτε σαφή και λιτό και άλλοτε αλληγορικό και περιεκτικό. Υπαινικτική η διαδοχή των λέξεων με εικόνες ανατρεπτικές εγγίζουν με ευαισθησία τις βαθύτερες πτυχές του εσώτερου ψυχισμού του σύγχρονου ανθρώπου, αποτυπώνοντας τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων του μέσα από την ελευθερία της ύπαρξής του και την αποδοχή της τραγικότητας της φύσης του. Λυτρωτικό το τέλος κάθε ποιήματος καταδεικνύει το φως που αναδύεται μέσα απ’ τα σκοτάδια και το αισιόδοξο και απρόβλεπτο της ζωής.