Την ιδέα ενός Βιβλίου για Γράψιμο ή ενός Τετραδίου για Διάβασμα τη χρωστάω στην παρέα. Όπως, άλλωστε, και τον τίτλο του έργου. "Τι γράφεις, πάλι, εσύ εκεί;" με ρώτησε ένα βράδυ η Θεοφανώ. "Την εξυπνάδα που είπες..." της απάντησα. "Μα, δεν ξέρετε ότι η Ελπίδα μάς έχει όλους γραμμένους;" γέλασε η Καλυψώ. "Σε κάθε περίπτωση", γύρισε και μου είπε η Φανή ανασηκώνοντας το φρύδι, "εάν σκεφθείς ποτέ να μας εκθέσεις, αυτό που σου ζητώ είναι να σεβαστείς την ιδεολογία μου". "Εντάξει", την πείραξα, "θα φροντίσω να γράφω μόνο στην... αριστερή σελίδα". [...]