Η Αλεξάνδρα Ζερβού επιχειρεί μιαν ανάγνωση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας που φέρνει αναγκαστικά τη σφραγίδα του καιρού και της γενιάς της. Περπατώντας στο δρόμο της Νεοανάλυσης που χάραξε ο Ι. Θ. Κακριδής και λαμπρά συνέχισε ο W. Kullmann, προσπαθεί ωστόσο να αξιοποιήσει στοιχεία από τις θεωρίες πρόσληψης, τη σημειολογία του θεάτρου και τη θεωρία του μυθιστορήματος, μαζί με τη βαριά αρματωσιά που προσφέρει στον καθένα σημεριό μελετητή η απέραντη βιβλιογραφία της ομηρικής έρευνας. Το βιβλίο της, καρπός πολύχρονης δουλειάς γραμμένο με τόλμη κι ευχαρίστηση, απευθύνεται στον ειδικό ομηριστή, αλλά και στον λιγότερο ειδικό αναγνώστη, το μαχόμενο φιλόλογο, το φοιτητή, σε όποιον αγαπάει τον Όμηρο και τη Λογοτεχνία...