Ο Άλμπι ονειρευόταν δράκους… Μερικοί έλαμπαν σαν πετράδια και ήταν άγριοι, άλλοι είχαν απαλές φολίδες και φωνές ψιθυριστές – αλλά, ό,τι λογής κι αν ήταν, έμεναν μαζί του όλη τη νύχτα κι όλη την επόμενη μέρα. Ωστόσο κανείς άλλος δεν μπορούσε να δει τους δράκους του Άλμπι. Ή μήπως μπορούσε; Ένα τρυφερό βιβλίο με ονειρικές εικόνες, ύμνος στη φαντασία, τη φιλία και τη διαφορετικότητα.