Η εργασία έχει ως αφετηρία επίσης τη διαπίστωση ότι η Μουσειοπαιδαγωγική στον ελληνικό χώρο, έκτος από τα πρώτα βήματα που σημειώθηκαν πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, είναι ανύπαρκτη, όπως ανύπαρκτος είναι και ο θεσμός του μουσειοπαιδαγωγού στα μουσεία της χώρας. Ο ρόλος του μουσειοπαιδαγωγού πραγματώνεται από αρχαιολόγους, ξεναγούς ή τους ίδιους τους διδάσκοντες στα σχολεία, όπως με σαφήνεια προκύπτει από την εμπειρική έρευνα της διατριβής. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα ευαισθητοποιηθεί στη δημιουργία μουσείων με παιδαγωγικό ενδιαφέρον. Απομένει επομένως η απόφαση καθιέρωσης του επιστημονικού κλάδου της Μουσειοπαιδαγωγικής. Προς την κατεύθυνση αυτή η παρούσα διατριβή ίσως αποτελέσει θετική συμβολή. (...) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)