«Η πρώτη ανάσα, το πρώτο βλέμμα, το κλάμα και το γέλιο είναι αλάνθαστα σημάδια ζωής. Στο πατρικό σπίτι βρίσκεται η αρχή των πάντων. Το χωριό είναι ο απέραντος κόσμος που χωράει στα δυο παιδικά μάτια. Μπορεί να τον αγκαλιάσεις, μπορείς να τον περπατήσεις. […] Μόνο ο ξεφτισμένος τοίχος από τον ασβέστη του χρόνου δονείται από τις σιωπές και τις απουσίες… Μια φλέβα χτυπάει στο λαιμό που συνδέεται μυστικά με τις ρίζες των βουνών σου, χωριό μου αγαπημένο, με τις ρίζες των δέντρων και των αμπελιών… Το ξέρω πως γυρίζω κάθε μέρα στην αρχή των πραγμάτων αθόρυβα, μυστικά σαν τις μυστικές, υπόγειες πηγές σου… Κοντά σου θα ‘ρθω να με κεράσεις το νερό της μνήμης…».