Πόσο μακριά, αλήθεια, μπορεί να φτάσει κάποιος χωρίς να καεί; Η ηρωίδα –όπως ακριβώς και η μύγα– είναι παγιδευμένη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Η μόνη της συντροφιά: ένα ημερολόγιο. Ένα τετράδιο αντοχής, όχι μνήμης. Εκεί καταγράφει τον κόσμο όπως πραγματικά είναι: Γελοίος. Υπέροχος. Ανυπόφορος. Μια καταγραφή που ξύνει με τα φτερά ενός εντόμου τις πληγές μιας ολόκληρης γενιάς. Εκείνης που έμαθε να γελάει όταν πονάει, να κάνει χιούμορ με τη μοναξιά, να παριστάνει το «καλά» μέχρι να γίνει συνήθεια. Το Ημερολόγιο της Μύγας δεν είναι βιβλίο. Είναι ένας ύμνος στην αθέατη πλευρά της ζωής. Ένα γαμώτο με έξι πόδια. Ένα αντι-μανιφέστο για εκείνους που ζουν χαμηλά, αλλά βλέπουν καθαρά. Ένα ευχαριστώ σε όσους χαμογελούν στα σοβαρά Ένα ευχαριστώ σε όσους νιώθουν μύγες σε έναν κόσμο γεμάτο φανταχτερές πεταλούδες. Αν τύχει και το διαβάσεις, φτάνει μόνο… να το αντέξεις.