«Το γέλιο του σοφού είναι το γέλιο της ελευθερίας. Αυτά που ο σοφός έχει κατανοήσει τον έχουν απαλλάξει από τα άχρηστα βάρη της ύπαρξης και τον προβάλλουν μέχρι τις περιοχές όπου λάμπει ένας αιώνιος ήλιος. Κι αυτό το φως που έχει κατακτήσει με τίμημα τόσες προσπάθειες, ο σοφός μία μόνον επιθυμία έχει, να το μεταδώσει σ' αυτούς που ζουν κοντά του και έρχονται να τον επισκεφθούν. Πόσος χρόνος όμως είναι αναγκαίος ώστε αυτοί να μπορέσουν να το αφομοιώσουν! Το μόνο λοιπόν που ο σοφός μπορεί αμέσως να κοινωνήσει είναι η χαρά που αντλεί μέσα σ' αυτήν τη σοφία, αυτή η χαρά που γεμίζει την καρδιά του, που ξεχειλίζει απ' την καρδιά του... Και το γέλιο του είναι η έκφραση αυτής της χαράς που μπορούμε επίσης να ονομάσουμε αγάπη.»