Το Γαλάτσι από την δημιουργία του ως Αθηναϊκός Οικισμός στις αρχές του 1900, ως τις μέρες μας -ως το 1974 ο πρώτος τόμος, ως το 2000 ο παρών δεύτερος τόμος- ξετυλίγεται στις σελίδες των βιβλίων αυτών. Πώς ήταν ο χώρος στις αρχές του 20ού Αιώνα; Πότε και από πού ήρθαν οι πρώτοι έποικοι; Γιατί διάλεξαν το Γαλάτσι και πώς μπόρεσαν να ριζώσουν πάνω στο βράχο; Ποιες οι ασχολίες και ποια τα σημάδια που άφησαν πίσω τους; Πώς προέκυψε η σημερινή πολεοδομική κατάσταση που μας ταλαιπωρεί; Πώς προέκυψε και πότε άρχισε να χρησιμοποιείται το όνομα ΓΑΛΑΤΣΙ; Πώς προέκυψαν οι μεγάλες ιδιοκτησίες; Από το σημείωμα του συγγραφέα: "...γύρισα έναν αιώνα πίσω, στην οικιστική απαρχή αυτού του συγκεκριμένου χώρου, και άρχισα να αναζητώ το πώς ήταν η περιοχή, ποιοι την πρωτοκατοίκησαν και από πού ήρθαν, γιατί την επέλεξαν για κατοικία τους, ποιες οι δυσκολίες της εγκατάστασής τους, οι ασχολίες τους, πώς προέκυψε το όνομα Γαλάτσι. Πώς εξημέρωσαν και μεταμόρφωσαν ένα ανέγγιχτο φυσικό περιβάλλον σε αστικό χώρο. Ποια τα σημάδια που άφησαν στο πέρασμά τους. Τι σώθηκε, τι καταστράφηκε και γιατί. Τελευταίο ακολουθούσε αυτό που γέννησε την ιδέα αυτού του βιβλίου και συνοψιζόταν στο ερώτημα: Μπορούσε το Γαλάτσι να είναι διαφορετικό; Πιο ανθρώπινο; Έτσι, ανοίχτηκα στα βαθιά για να παρακολουθήσω το Γαλάτσι από τις απαρχές του και τους Γαλατσιώτες που το «ανακάλυψαν» και το «κατέκτησαν»". Το σημερινό Γαλάτσι, όπου η καθημερινότητα βιώνεται με αρνητικά αισθήματα και απογοητεύει τους Γαλατσιώτες, είναι το αποτέλεσμα όσων έγιναν, του τρόπου που έγιναν και όσων, αν και απολύτως αναγκαία και εφικτά δεν έγιναν. Μέσα στο κλίμα που διαμορφώθηκε κατά την περίοδο αναφοράς του Β’ Τόμου, επώνυμοι και μη, από όλους τους πολιτικούς χώρους, προσπαθήσαμε κατ’ επανάληψη αλλά δεν καταφέραμε να αρθούμε από τις κομματικές, ιδεολογικές και προσωπικές αναφορές μας και να συμφωνήσουμε σε ένα «κοινό ελάχιστο», απαραίτητο για την ανατροπή του δημαρχιακού καταστημένου που, στη κυριολεξία, «γειώθηκε» στο Γαλάτσι