Η Ιστορία χωρίς το φαντασιακό συνιστά μια αποστειρωμένη Ιστορία, υποστηρίζει στα δοκίμια που έχουν συγκεντρωθεί στο έργο αυτό αναφοράς ο κορυφαίος Γάλλος Ζακ Λε Γκοφ. Εμβαθύνει στην αναζήτηση μιας ανανεωμένης θεώρησης για τη μεσαιωνική ιστορία και μελετά το φαντασιακό και τις συλλογικές αναπαραστάσεις της μεσαιωνικής κοινωνίας κατά το διάστημα από τον 5ο έως τον 16ο αιώνα. Ο Λε Γκολφ εξηγεί γιατί το φαντασιακό αποτελεί μια πολυσήμαντη και δύσκολα προσδιορίσιμη έννοια. Ανατρέχει στη λογοτεχνική και καλλιτεχνική παραγωγή των μεσαιωνικών χρόνων για να αναδείξει τον θεμελιώδη ρόλο του στο προσωπικό και συλλογικό ασυνείδητο. Εξετάζει τη διασύνδεσή του με τι έννοιες της αναπαράστασης, του ιδεολογικού και του συμβολικού. Εκκινώντας από την έννοια του θαυμαστού, ως συστήματος ανάγνωσης του υπερφυσικού, αναπτύσσει βασικά θέματα, όπως του μεσαιωνικού χωροχρόνου, των σχέσεων μεταξύ λόγιου πολιτισμού και λαϊκού πολιτισμού και των ονείρων, κομβικό σημείο μεταξύ της κουλτούρας των κληρικών και της λαϊκής κουλτούρας. Ο χώρος του δάσους και των φεουδαλικών γαιών, οι τόποι εργασίας και κοινωνικών πρακτικών, τα ταξίδια στα επέκεινα, οι διατροφικοί και ενδυματολογικοί κώδικες, το σωματικό και το ονειρικό φαντασιακό, ο τρόπος με τον οποίο η μεσαιωνική Δύση προβάλλει σ' αυτά τους φόβους και τις επιθυμίες της συγκροτούν τις συνιστώσες στο γοητευτικό σύμπαν που μας προτείνει με τις αναλύσεις του ο Λε Γκοφ.