Αναμφισβήτητα, η συμβολή των ελληνικών θιάσων στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή των ελληνικών κοινοτήτων στις Η.Π.Α. κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα είναι αξιοσημείωτη. Με την καλλιτεχνική δραστηριότητα που ανέπτυξαν, δίδαξαν κοινωνικότητα και αδελφοσύνη, απάλυναν τον μετανάστη -ως θεατή, ηθοποιό ή και δραματουργό- από τα καθημερινά προβλήματα, τις δεσμεύσεις τόπου, χρόνου και βιοτικών αναγκών, παρέχοντάς του έναν χώρο ελευθερίας. Το θέατρο, προωθώντας την πνευματική επικοινωνία και την ψυχική επαφή, πρόσφερε, επίσης, στους μετανάστες κοινά ιδανικά και επιδιώξεις, διαμορφώνοντας μία κοινή ταυτότητα. Κυρίως, όμως, καλλιέργησε την έννοια του ανήκειν σε ένα ευρύτερο σύνολο ατόμων, τόνωσε την εθνική συνείδηση και διαδραμάτισε έναν ενοποιητικό ρόλο.