Η ποίηση του Μιχάλη Κιοσέ είναι ένα φρέσκο αεράκι µε αρώµατα και νοσταλγική αγάπη για τις οµορφιές της φύσης και της ψυχής, µε κοινωνικές ευαισθησίες, ενώ τη διαπερνά λεπτός λυρισµός. Εκεί βλέπεις την ανατολή, το ηλιοβασίλεµα, τη µονότονη βροχή. Απλώνεις το χέρι και χαϊδεύεις τους αγαπηµένους σου. Περπατάς σε απόµερες µεριές και χάνεσαι στη µαγεία του έρωτα. Και δεν σε νοιάζουν τα χρόνια που κουβαλάς, απλώς θέλεις να ζήσεις. Νίκος Κατσαλίδας