Το βιβλίο της Ναντιρέ Ματέρ συγκροτούν οι μαρτυρίες των έφεδρων στρατιωτών που υπηρέτησαν τη θητεία τους στον πόλεμο εναντίον των κούρδων ανταρτών, κατά την περίοδο 1984-1998. Οι αφηγήσεις τους αποτυπώνουν ανάγλυφα τον παραλογισμό και τη βία που κυριαρχούν στις εμπόλεμες περιοχές, σφραγίζουν τις ζωές των ανθρώπων και εξαπλώνονται σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι ένστολοι μαχητές, που αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο συχνά παρά τη θέλησή τους, πολεμούν τον εχθρό, τρομοκρατούν τους πολίτες των περιοχών στις οποίες κινούνται, ενώ και οι ίδιοι είναι τρομοκρατημένοι. Γι' αυτό μετά το τέλος της θητείας τους και την επανένταξη στους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, αυτοί οι άνθρωποι με δυσκολία κατορθώνουν να ελέγξουν τη συσσωρευμένη βία, εκδηλώνουν αντικοινωνική συμπεριφορά, χάνουν το έλεγχο των λόγων και των πράξεών τους και συχνά φτάνουν στα άκρα. Μέσα από τις εμπειρίες που καταθέτουν ο πόλεμος αυτός φωτίζεται από τη δική τους οπτική γωνιά, και αναδύονται η προσωπικότητα, τα αισθήματα, οι νοοτροπίες αλλά και οι αξίες του περιβάλλοντος στο οποίο έζησαν, μεγάλωσαν και ανήκουν. Ο λόγος τους είναι συγκλονιστικός στη μονότονη επανάληψη της βίας και του παραλογισμού της καθημερινότητας που βίωσαν, σφραγίζεται από τη μοναδικότητα της υποκειμενικής πρόσληψης, αλλά και της ανάκλησης των βιωμάτων τους, τα οποία λεκτικοποιούν σε ρέουσα αφήγηση, με μεγάλες σιωπές, πόνο και πολλή οργή.