Ο Λέοναρντ Κοέν αναμοχλεύει το υλικό της ψυχής του και αντλεί, από την πίστη της και την απιστία της, από την ελπίδα και την απόγνωσή της, ποιήματα που θυμούνται τον Ψαλμωδό της Γραφής, ξαναβρίσκοντας μια θρησκευτικότητα γυμνή από κοινωνικές συμβάσεις, που η αλήθεια της μέσα στους αιώνες δεν έχει αλλάξει ούτε ένα της ιώτα. Αυτοί που δεν ανένηψαν ποτέ από τις συγκινήσεις των τραγουδιών που αποστάζει εδώ και δεκαετίες -δηλαδή όλοι μας- και όσοι από μας διερωτώνταν πάντα σε ποιο πυρετό οφείλονται τα ρίγη που τα διαπερνούν, θα μάθουν επιτέλους εδώ: για τον πίθηκο που γέννησε η φιλοδοξία του· για τα στρατηγήματά του που τον κηλίδωσαν, πριν γνωρίσει τη σωτήρια πτώση· για την ασπίδα της μοναξιάς που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο· για το αβαρές στέμμα· για το θηλυκό άγγελο του τραγουδιού· για τη διαθήκη του ελέους· και πολλά άλλα ακόμα - πρωτόγνωρα και οικεία, ή πρωτόγνωρα οικεία, όπως είναι κάθε φορά αυτά που ξεμυτίζουν στο βάθος της μνήμης, όταν μια φωνή απλώνει, και πυκνώνει, γύρω της, τη σιωπή.