Στη μεταγραφή των αποσπασμάτων από το έργο του Edmond Jabes δεν ακολούθησα τη σειρά με την οποία παρατίθενται στο πρωτότυπο. Επιχείρησα μία δική μου σύνθεση, ανάλογη με τα συναισθηματικά κίνητρα που με ώθησαν να μεταγράψω τα αποσπάσματα, σκοπεύοντας μόνο στη δική τους αυτονομία: στη στιγμή που τα δημιούργησε μόνο για χάρη της στιγμής. (Σ.Ρ., από την έκδοση) Αρκεί ένα χαμόγελο για να σταματήσει ένα δάκρυ. Αρκεί ένα δάκρυ για να συντρίψει για πάντα ένα χαμόγελο. Το τίποτε είναι ο τόπος ο αιώνιος της εξορίας μας: της εξορίας από τον Τόπο. Η ερώτηση είναι της σκιάς. Η απάντηση μια φευγαλέα λάμψη. Η απάντηση είναι χωρίς μνήμη. Μόνο η ερώτηση θυμάται. Ο Θεός έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο κατ' εικόνα της δικής Του ανατρεπτικότητας. Το χιόνι αγνοεί την άμμο. Και όμως και στα δύο μέσα υπάρχει η έρημος. Ο Θεός είναι ανατρεπτικός: και πώς μπόρεσε να σκεφθεί ότι ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να στέκεται εναντίον Του;