Στη σύγχρονη κοινωνία που προοδεύει επιστημονικά και τεχνολογικά ίσως πιο γρήγορα από ποτέ, η συχνότητα των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών αυξάνει, όπως αυξάνουν επίσης οι αντίστοιχες απώλειες ζωής στις αναπτυσσόμενες χώρες και οι οικονομικές απώλειες στις ανεπτυγμένες. Ένα ακόμη παράδοξο είναι πως, ενώ πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι φτιάχνουμε γύρω μας έναν ολοένα και πιο επικίνδυνο και απειλητικό κόσμο, την ίδια ώρα ψάχνουμε για να αναθεματίσουμε εξωτερικές απειλητικές δυνάμεις που προκαλούν καταστροφές και επισωρεύουν ανθρώπινα βάσανα... Στο συλλογικό αυτό τόμο γνωστοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές από την Ευρώπη και την Ελλάδα αναλύουν εμπειρίες λειψυδρίας, σεισμικών καταστροφών, δασικών πυρκαγιών, τεχνολογικών ατυχημάτων και πλημμυρών, που αποτέλεσαν μεγάλα καταστροφικά γεγονότα-σταθμούς στις χώρες προέλευσής τους. Τα αναλύουν από ποικίλες επιστημονικές σκοπιές (του Γεωγράφου, του Γεωλόγου, του Περιβαλλοντολόγου, του Δασολόγου, του Μηχανικού, του Πολεοδόμου-Χωροτάκτη, του Κοινωνικού και του Πολιτικού Επιστήμονα), αναζητώντας τα μερίδια ευθύνης της φύσης και των ανθρώπινων κοινωνιών και κριτικάροντας τις εκ των προτέρων και εκ των υστέρων επιλογές των επαγγελματιών-επιστημόνων, των πολιτικο-διοικητικών υπεύθυνων αλλά και των ίδιων των πληγέντων. Ο αναγνώστης θα συναντήσει επιστημονικές αναπαραστάσεις των πλημμυρών του Κηφισού (2002) και του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας (2004) αλλά και του Έλβα στη Δρέσδη της Γερμανίας (2002), της λειψυδρίας της Αθήνας αλλά και των ξηρασιών της Ιβηρικής Χερσονήσου, των σεισμικών καταστροφών της Αθήνας (1999) και της Καλαμάτας (1986) αλλά και του εν δυνάμει καταστρεπτικού αστικού σεισμικού κινδύνου που κρύβεται στις συνοικίες της Istanbul, της πυρκαγιάς σε δεξαμενή υγρών καυσίμων στο Buncefield δίπλα στο Λονδίνο (2005), των δασικών πυρκαγιών της Ραφήνας (2005) αλλά και εκείνων της Νότιας Γαλλίας (2003) και Πορτογαλίας (2003, 2005) που κατέληξαν σε απώλειες ζωής, εκατοντάδες καμένες κατοικίες και εκατοντάδες χιλιάδες καμένα σ