Μέσ’ στο καταχείμωνο συνάντησα της Νικαριάς την Άνοιξη. Θεέ μου πόσο όμορφη είναι η Άνοιξη τον μήνα του Γενάρη. Έχει την ίδια ανθρώπινη ομορφιά καθώς ο ήλιος λάμπει και χαμηλώνει τις αχτίδες του για να ζεστάνει τα λεπτοκαμωμένα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν απ’ τη γη με τα πρωτόβροχα του φθινοπώρου. Πόσο ωραία είναι η Άνοιξη όταν είναι ωραία. έτσι, πρασινοφόρα, πολύχρωμα ανθισμένη, να διαχέει το ευχάριστο άρωμα των αυτοφυών μικροκαμωμένων λουλουδιών της... μα και τι πλέριο συμπλήρωμα της φύσης, να ενώνει της Άνοιξης την συντροφιά με τους μουσικούς ήχους των υπαίθριων φτερωτών μουσικών του αγρού και του κάμπου για να χαιρόμαστε εμείς, τ’ ανθρώπινα πλάσματά της.