Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Στο σπίτι όμως δεν μας άφησε ποτέ να καταλάβουμε τη δύναμη του. Δεν μας έλεγε τι να κάνουμε και δεν μας έδινε συμβουλές. Ήταν -και είναι ακόμα- πολύ διακριτικός μαζί μας. Σε περιστάσεις που χρειαζόμασταν την καθοδήγηση του συζητούσε μαζί μας και μας έλεγε τις σκέψεις του πάνω στο θέμα. Πίστευε στην κρίση μας και στον τρόπο που μας μεγάλωσε και μας άφηνε να χρησιμοποιήσουμε εμείς όπως πιστεύαμε καλύτερα την πληροφορία που μας έδωσε. Μερικές φορές τον ακούγαμε... άλλες όχι. Η πείρα δεν μεταδίδεται και δεν αγοράζεται. Οι σκέψεις όμως που προέρχονται από την πείρα μπορούν να εμπνεύσουν και να ανοίξουν παράθυρα όταν οι πόρτες έχουν κλείσει. Αυτές είναι οι σκέψεις του πατέρα μου, ενός ανθρώπου που λατρεύει τη ζωή. Είναι δώρα που μας έκανε, δώρα που μας βοήθησαν να βλέπουμε τη ζωή αλλιώς. Εύχομαι να σας εμπνεύσουν για τη δημιουργία δικών σας σκέψεων, που θα δωρίσετε σε άλλους και θα συνεχίσετε τον κύκλο... Θεοδώρα Βουτσά