Άκουσε το θρόισμά της· πάλλεται μία ψυχή, απ' τους στίχους-κολυμπήθρα αναδύεται γυμνή! Είναι εργάτης λόγου του, μα στην ψυχή μαστόροι οι ποιητές σ' εγρήγορση, δεινοί και καρποφόροι... Καλλιεργούνε την ψυχή στα άψυχα χαρτιά τους με τις αράδες-γιασεμιά σκορπούν την ευωδιά τους. Είναι αυθόρμητοι, αγνοί, ποικίλλει η γραφή τους, δανείζουνε σχηματικά την καθαρή ψυχή τους...