Σκοπός µας, µε την ανθολόγηση αυτή των Θρήνων και των Παινεµάτων των αλησµόνητων Πατρίδων, είναι να ρίξουµε λάδι στο καντήλι της µνήµης. Ο ρόλος που έπαιξε η Μικρασία στην εξέλιξη της ανθρωπότητας ξαναπαίζεται µε την ποίηση. Με την ποίηση, που είναι η έκφραση των εµπειριών, το µέτρο της ευαισθησίας όλων των εποχών. Ο ποιητής δεν είναι κάποιο πρόσωπο αµέτοχο στην καθηµερινή πραγµατικότητα που ζούµε. Ύψωσαν οι ποιητές τις φωνές τους µε την αλήθεια, µε εικόνες παραστατικές, χωρίς µύθους. Φωνές ανοµοιόµορφες. Φωνές όµως υπερήφανες, γεµάτες κραυγές και οιµωγές, που κρατούν άσβηστη τη φλόγα και φωτίζουν όλες τις πτυχές της εξόντωσης. Κι εκείνοι που δεν τα έζησαν τα αισθάνονται, πάσχουν, λυπούνται, υµνούν, οργίζονται και κλαίνε. Ό,τι δεν κάνουν οι ιστορικοί το κάνουν οι ποιητές.