Yπάρχει μια λέξη που χάθηκε μέσα σε κάθε λέξη.
Η λέξη των μονολόγων μας
που δεν γράφτηκε για τις ερωτήσεις των άλλων
και που τη σκέπασαν σε στρώματα
τα τι και τα πόσο των ερωτήσεων.
Όπως εγώ λέω περιμένω σαν να λέω χρόνος.
Χρόνος ανάμεσα στο γιατί που ρωτά
και το γιατί που γνωρίζει
και χρόνος κερδισμένος.
Αυτή η ιδιωτική μας διάλεκτος
που όπως κάθε διάλεκτος ηττήθηκε
κρύβει την ιστορία των ανθρώπων.