Η μελέτη αυτή διεισδύει στον εννοιολογικό πυρήνα, αναλύει το θεωρητικό υπόβαθρο και προβαίνει σε μια εμπειρική διερεύνηση των τάσεων διαγενεακής κοινωνικής κινητικότητας με βάση διακριτούς και βαθιά εδραιωμένους τύπους κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη. Το κράτος πρόνοιας αναγνωρίζεται ως βασική συνιστώσα στην κοινωνική διαστρωμάτωση και κινητικότητα, και γι' αυτόν τον λόγο εξετάζεται ο αλληλεπιδραστικός του ρόλος στην άμβλυνση της σημασίας της κοινωνικής κληρονομιάς για τα μελλοντικά επιτεύγματα των ατόμων. Αξιοποιώντας διαγενεακά μικροδεδομένα με τη χρήση μεθόδων κατηγορικής ανάλυσης, η μελέτη αυτή αναδεικνύει τη δυναμική της διαγενεακής κοινωνικής κινητικότητας στο πλαίσιο ομαδοποιήσεων χωρών με βάση τους τύπους κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη. Τα ευρήματα της μελέτης εμπλουτίζουν τον σχετικό ακαδημαϊκό διάλογο και μπορούν να συμβάλουν στον σχεδιασμό μέτρων πολιτικής για την προώθηση της διαγενεακής κοινωνικής κινητικότητας μέσω της ενίσχυσης των μηχανισμών της κοινωνικής προστασίας στην Ευρώπη.