27 ποιήματα / ισάριθμες αναφορές σε φυτά, σχόλια στην αναγκαστική συγκατοίκηση ζωντανών σε κλειστά περιβάλλοντα / φυλακές, σε σύγχρονα τερράρια. Μια αλληγορία για την βαθιά μοναξιά της ύπαρξης. ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (...) Στο σπίτι δεχόμαστε σπάνια επισκέψεις Μια μέρα η μητέρα φώναξε τη νύχτα (ή ίσως η νύχτα φώναξε τη μητέρα) Ήρθε αχάραγα με μια λάμπα πετρελαίου που όλο έσβηνε κι ένα λιτό σεντόνι λινό ριγμένο στους ώμους Τη βάλαμε να κάτσει βγάλαμε το ακριβό σερβίτσιο έφερε ενα γύρο το δωμάτιο έφυγε χωρίς να πει ούτε λέξη Από τον καιρό εκείνο τα αναρριχητικά πυκνώσαν ανεξέλεγκτα το μέσα τοπίο ερήμωσε σκληρύναμε Δεν περιμένουμε κανέναν Μείναμε να κοιτάζουμε την άδεια καρέκλα ακίνητοι το κενό μέσα από πλέγματα από φύλλα πυκνά θέλουμε αλλά δεν μπορούμε να στρέψουμε αλλού το πρόσωπό μας.