Το έργο του Τακίτου Ιστορίες αρχίζει από το 69 μ. Χ. και τις τελευταίες μέρες του Γάλβα και καλύπτει τα επόμενα είκοσι οκτώ χρόνια, κατά τα οποία στο θρόνο ανέβηκαν κατά σειρά ο Όθων, ο Βιτέλλιος, ο Βεσπασιανός, ο Τίτος και ο Δομιτιανός. Σώζονται μόνο τέσσερα βιβλία και ένα μέρος του πέμπτου, δίνουν όμως μια περιεκτική εικόνα του εμφυλίου πολέμου και καταπληκτικές περιγραφές φιλόδοξων μηχανορράφων και ανίκανων ηγεμόνων, μεταξύ των οποίων ο Βεσπασιανός αποτελεί φωτεινή εξαίρεση.Η μονογραφία Ο βίος του Ιουλίου Αγρικόλα δημοσιεύτηκε το 98 μ. Χ. και αφηγείται τη ζωή του πεθερού του Τακίτου. Το μεγαλύτερο μέρος της αναφέρεται στην πιο λαμπρή περίοδο της σταδιοδρομίας του Αγρικόλα, όταν του είχε ανατεθεί η διοίκηση της Βρετανίας. Στην ουσία, το έργο αποτελεί εγκώμιο επιφανούς νεκρού και απολογία ενός διοικητή επαρχίας που υπηρέτησε με νομιμοφροσύνη μια απεχθή τυραννία. Ο Διάλογος περί ρητόρων θα πρέπει να είχε γραφτεί γύρω στο 100 μ. Χ. Θεωρήθηκε αποχαιρετισμός του συγγραφέα στο έργο του δημόσιου αγορητή και απολογία του, επειδή εγκατέλειπε τη ρητορική τέχνη προς όφελος της ιστορίας. Ο Τάκιτος, συζητώντας για την παρακμή της ρητορικής τέχνης στη Ρώμη, επιχειρηματολογεί με απαράμιλλο τρόπο και αποκαλύπτει μια σπάνια αίσθηση της ιστορικής προοπτικής, ιδιαίτερα στην παρουσίαση των ποικίλων παραγόντων που επηρεάζουν το αντικείμενό του, όπως η διδακτική θεωρία, οι λογοτεχνικές προτιμήσεις αλλά και οι αναπόφευκτες πολιτικές αλλαγές.