Όταν βγήκες έξω από της μανούλας τη φωλιά δεν είχες ακόμα για να πετάξεις φτερά. Μα στα δικά μου χέρια σε πήρα εγώ συντροφιά να κάνουμε το ταξίδι αυτό. Τα χέρια του πατέρα είναι σαν φτερούγες, που προστατεύουν και καθοδηγούν το παιδί στην ανακάλυψη του κόσμου. Στην αρχή, και καθώς η σχέση τους χτίζεται με τη σωματική επαφή, οι φτερούγες αυτές είναι χέρια που αγκαλιάζουν με τρυφερότητα. Σιγά σιγά, γίνονται στήριγμα σε όλα τα στάδια της ζωής του παιδιού. Και, στο τέλος, γίνονται η δύναμη για το πέταγμα μακριά από την οικογενειακή φωλιά, στην οποία θα μπορεί να επιστρέφει όποτε το έχει ανάγκη.