- Tσιλικροτά! φώναξε αλαφιασμένος ο γερο-Μουσκλής. Κι απ' τη μισάνοιχτη πόρτα, μιλιούνια από δαύτα ξεχύθηκαν μέσα στο μύλο... Οχ! πάει το ψητό μου! ψυθύρισε... Μα είνια ωμό, βρε μαναράκια μου, τους είπε. - Τσιτσί-τσιτσί κι ας είν' κι ωμό! φώναζαν εκείνα... Τον περιτριγύριζαν κι ανέβαιναν στα γόνατά του, σκαρφάλωναν στη ράχη του, κρύβονταν στις τσέπες του. Μάλιστα ένα μικρούλι, πολύ ζωηρό, κρεμάστηκε από τα γένια του κι ένα άλλο, ζαβολιάρικο, πήδησε στα μουστάκια του και τον τσιμπούσε. - Ουστ! αναθεματισμένα, θα μου φάτε τα μουστάκια μου! θύμωσε ο γερο-Μουσκλής. Τίποτα, όμως, εκείνα...