Η έννοια του χρόνου αποτελεί το θεμέλιο της αντίληψης του σύγχρονου ανθρώπου για τον κόσμο. Ωστόσο οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις, που ξεκινούν από την μελέτη της καθημερινής εμπειρίας της εναλλαγής της ημέρας με τη νύχτα και της διαδοχής των εποχών, για να προχωρήσουν στην αποδοχή της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας και να καταλήξουν στις αινιγματικές εξισώσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας, της κβαντομηχανικής, της θεωρίας των παράλληλων κόσμων κι εκείνης των διαχρονικών αναδιπλώσεων, προτείνουν καινούργιες αρχές, οι οποίες αναμορφώνουν ριζικά την κλασική αντίληψη της έννοιας του χρόνου. Τα ημερολόγια και τα ρολόγια επιμένουν να μάς παρουσιάζουν τον χρόνο σαν μία ακατάπαυστη ροή. Οι μαύρες τρύπες όμως απορρίπτουν την έννοια της ροής του χρόνου και τον εμφανίζουν απονεκρωμένο. Σε τελική ανάλυση, οι νέες επιστημονικές θεωρίες θυμίζουν με εκπληκτικό τρόπο τις παλαιότερες φιλοσοφικές αντιλήψεις, που αναφέρονταν σε διαχρονικά φαινόμενα, όπως η προφητεία, η μετενσάρκωση, η τηλεπάθεια κ.ο.κ. Το βιβλίο αυτό προσφέρει νέες οπτικές γωνίες για την αντίληψη της πραγματικότητας και καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο χρόνος υπόκειται σε διαστολές, συστολές και αναδιπλώσεις.