Ο Ραμπελαί είναι ο ιδρυτής-πατέρας της τέχνης του μυθιστορήματος. Αυτή την υπόθεση υπερασπίζεται ο Λάκης Προγκίδης, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους, που διασταυρώνονται κατά μήκος του βιβλίου. Ο συγγραφέας περνά από τη σύγκριση του Ραμπελαί με τους μεγάλους προγόνους στις προσωπικές του αναμνήσεις, από τη φάρσα στη γλωσσολογία, από την Ιστορία στην κριτική της κριτικής, από την ενδελεχή ανάλυση του κειμένου στα παράξενα της ζωής, από τον Όμηρο στην επικαιρότητα...«Στον Ραμπελαί, και βεβαίως σε όλους τους μυθιστοριογράφους, η παρελθούσα μορφή δεν είναι ούτε ακατάλυτος φάρος (κλασικισμός) ούτε εφήμερη δημιουργία (πρωτοπορίες), αλλά ένα κομμάτι ύφασμα που συνεχώς μπαλώνεται και συνεχώς ράβεται με καινούρια υπαρξιακά μοτίβα». Αν και η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο, τίποτα δεν είναι αυθαίρετο. Όλα στροβιλίζονται γύρω από τον ίδιο αισθητικό πυρήνα, πρώτη φορά κατονομάζεται εδώ: το μυθιστορηματικό γέλιο. (Από τον εκδότη)