Ελάτε, ελάτε σας λέγω σ’ αυτό το πρόγευμα των αισθήσεων./ Να μοιραστούμε τον χρόνο πέρα από δώδεκα αριθμούς,/ τη μέρα να μην την εκχωρήσουμε στις ώρες, τον χρόνο στους μήνες./ Να κινήσουμε εμείς και όχι οι δείκτες, να μην αφήσουμε να μας προσπεράσουν,/ αθώοι, γεμάτοι ρίγος για ζωή, να βρυχάται η ανάσα σου/ και όχι η αναπνοή σου, να μην αναρωτιέσαι./ Να πάψουμε απάνθρωποι και στερημένοι να ’μαστε,/ και απ’ το παραθύρι τ’ ανοιχτό, τις κουρτίνες να παραμερίσουμε,/ το λευκό διάφανο υφαντό, τον κόσμο να τον σμιλέψουμε σαν ζυμωτό,/ τα χέρια μας γαλήνια να αμαυρώσουμε, να γευτούμε/ λατρευτικά ετούτη τη μυρωδιά.